amhrán

ansin, bhí an cailín barrshásta, agus ar ndóigh, nuair a bhí sí sásta mar sin, bhí sí fíorálainn chomh maith.”

bá maith le máthair shíle an scéal seo, agus bhí na péictiúir go hiontach freisin. bá maith leis an fear beag í freisin, ach anois, bhí a phláta falamh. ní raibh ceo ar chor ar bith air.

‘níl ar bith iasc nó arán eile ann,’ a deir síle, ‘ach tá cupla ulla ann, agus bainne.’

‘is maith liom ullaí,’ ar seisean. ‘agus tá tart orm freisin. bheadh buíochas mór orm mar bhíonn braon bhainne agam.’

bhí an t-ulla cineál mór, go deimhin bhí sé beagnach chomh mór leis an bhfear beag é féin. mar sin féin, bhí sé sásta le, agus leis a chuid bainne freisin. fuair síle ubhchupan beag agus cé go raibh sé anmhór in aice leis an bhfear beag, agus cé go raibh sé lán, agus b’eigean a dhá lámha ag éirí é, bhí sé ag ol an bainne a bhí aige go sciobtha, agus bhí sé ag tosaí ag ithe an t-ulla. bhí go leor bainne ann agus bhí síle ag cur an soitheach iulig ar an t-orlar in aice leis a chloch beag. ‘nuair a bheidh do chupan falamh, fáigh cuid eile, agus ol í. ol do dhóthain.’

‘go raibh maith agat,’ a deir an fear beag.

‘tá faillte romhat!’ ar shíle.

‘léigh scéal eile anois, a shíle,’ a deir an mháthair.

‘níl scéal eile ann,’ a deir síle. ‘níl ach an trí scéal ag an leabhar seo.’

‘bhoil, cás amhrán, a shíle. tá neart amhráin iontacha ag m’inín.’

‘beidh amhrán go haoibhinn!’ a deir an fear beag.
‘bhoil,’ ar shíle. ‘seo é amhrán deas.’ fuair sí seanchlairseach dheas a bhí in aice leis an mballa, agus bhí sí ag tosaí:

‘bhí fear beag ar an mbóthar
bhí cailín ag an mbaile mór
bhí an bheirt go breá
bhí an aimsir go maith
dhá mbionn siad in éindí
beidh spóirt ann go leor!

‘feicim fear óg ag tíocht ansin
ar an mbóthar,’ a deir an cailín
‘tá seisean go breá
tá an aimsir go maith
dhá mbionn muid in éindí
beidh spóirt ann go leor!’

‘feicim cailín álainn ansin
san mbaile mór!’ ar an fear sin
‘tá sí go breá
tá an aimsir go maith
dhá mbionn muid in éindí
beidh spóirt ann, go deimhin!’

anois bíonn siad in éindí
bíonn siad in éindí í gcónaí
tá siad pósta i bhfad
bíonn siad sásta ar fad
tá neart gasúir acu
bíonn spóirt ann, go deimhin!
bíonn spóirt ann, go deimhin!

‘bá iontach é an amhrán sin,’ a deir an fear beag nuair a bhí deireadh leis an gceol.

‘ach cén áit a bhfuil mo mháthair,’ ar shíle, mar gheall ar go raibh a cathaoir falamh.

‘tá sí ar a leaba, cé go bhfuil sé go moch fós. tá sí in a codlata cheana féin mar gheall ar go raibh an ceol sách álainn.’

‘is aisteach é,’ a deir shíle. ‘ní raibh sí ag déanamh rud mar sin aríamh. ach tá do chupan beag agus do soitheach mór falamh aríst. ach níl ach an t-aon beithígh amháin againn agus mar sin níl bainne tilleadh ann.’

‘tá go maith,’ a deir an fear beag. ‘bá é sin mo dhóthan é. tá mé ag iarradh leaba anois, le do thoil.’

fuair shíle éadaí soitheach glan, tirim agus te mar éadaí leapa ag an bhfear. fuair sí cúisin bog as cathaoir, agus cur sí é ar an orlar in aice leis an tine. ‘Beidh tú sách compóirteach anseo, tá mé cinnte,’ a deir síle.