an fear óg breá

‘má tá,’ a deir an fear beag sidhe. agus fuar sé soithí agus sceana agus spúnóigi agus plátaí, agus bhí obair agus gnaithí mór ar an rifineach bheag cupla noiméad.

bhí baladh iontach ar shrón shíle, agus bhí mothú falamh ar a goile, agus go leor uisce ar a beal, ach mar sin féin, ní fhuair sí ar bith píosa arain, nó aon thoradh, mar nach raibh sí sásta fanacht ar an tír draíochta sin.

bhí a dhinnéar ag an bhfear beag, agus chomh luath is a bhí sé réidh ag ithe é, a deir sé, ‘deir tú go bhfuil tú mór le buachaill eicint sa mbaile. cén buachaill?’

‘níl mé ag iarradh ag caint faoi ar thusa ar chor ar bith!’ a deir síle go cantalach.

‘muis,’ a deir sé. ‘tá mé ag iarradh an t-eolas faoin mbuachaill seo mar gheall ar go bhfuil mé ag iarradh ag déanamh rudaí deasa air. an bhfuil sé ard nó nach bhfuil? cén dath atá ar a chuid gruaige? a chuid súile? an bhfuil sé tanaí, nó…’

'ná chuir na ceisteanna olc sin orm,muis,’ a deir síle. ‘ní bheidh aon fhocal amháin asam agat faoi mo mhuintir nó faoi mo chairde, nó faoi mo chomharsanna ar fad ach a oiread.’

‘bhoil,’ ar an bhfear beag, agus bhí solas olc ar a shúil bheag. ‘tá mé in ann déanamh rúdaí uafasacha ar na fir óg uilig a bhíonns ansiúd… cé go mbíonn drogall mór orm air. ta mé sásta gan déanamh dochar ar do fhear óg féin, cuir i gcas. is fearr liom déanamh rúdaí maithe air. ach níl mé in ann cuidiú le ’chuile duine. mar sin, cén fear óg ab é?

‘an bhfuil tú chomh olc sin?’ a deir shíle, agus bhí faitíos ar a chuid súile gorma.

‘níl,’ a deir sé. ‘níl mé sásta le déanamh dochar ar duine ar bith! ach mar bhéadh tusa chomh ciúin seo faoin abhar seo, ní bhéinn in ann déanamh maith ar do fhear óg. an bhfuil tú sásta gan cuidiú leis? nach dóigh leat go bhfuil a rath tabhachtach?’

‘a rath?’ ar shíle. ar ndóigh, mara mbeadh an fear beag seo in ann cuidiú a fear óg, bheadh sé bocht i cgónaí, cinnte. ní bhíodh deiseanna ar éirí soibhir fairsing faoin muintir sa mbaile. mar bheadh sí in ann goil abhaile aríamh aríst, bheadh sé go maith mar bhíonn an fear beag draíochta ag cuidiú le a rath. b’fhéidir go mbeadh sé soibhir as a chuidiú seo, agus bheadh fonn ar síle ar bheidh ag posadh fear soibhir.

bhí sí ag plé leis an abhar seo ar fhead píosa, is ansin a deir sí go fadalach, ‘tá sé … ard.’

‘go raibh maith agat,’ ar an bhfear beag. ‘agus a chuid súile… cén dath atá orthu?’

‘tá siad dubh – agus tá a chuid gruaige dubh chomh maith.’

‘agus… an bhfuil sé go breá?’

‘tá, cinnte. níl fear óg ar bith ar an domhan atá chomh breá leisean, ar chor ar bith.’

‘bhoil, tá mé cinnte, is máirtín é do fhear óg, buachaill atá ag obair ag an bhfeilm idir an mbaile mór agus na cnóic, ag fas fhataí. is dóigh liom gurb é ar aon chaoi, mar gheall ar go bhfuil sé an t-aon fhear óg faoin dream uilig nach bhfuil ro-shalach agus ro-ghránna chun posadh thusa féin, cé go bhfuil seisean féin sách salach agus sách gránna, dháiríre, is í sin mo thuairimse!’